Δεύτερος μήνας… αυχενική διαφάνεια και morning sickness!

Οι δύσκολες ώρες ξεκίνησαν αρχικά με βραδυπεψία, η οποία μετά απο πολλά ρεψίματα κατέληγε σε ανακατωσούρα, όση σόδα και να έπινα. Ένα φρούτο μπορεί να έτρωγα και να ένιωθα το στομάχι μου βαρύ για πέντε ώρες. Και ένα απόγευμα, εκεί που πήγαινα στη κουζίνα να μιλήσω στον Μάκη, μου ήρθε ξαφνική και ανεξήγητη τάση για φυγή προς την τουαλέτα και «απελευθέρωση» απ’ τη σπανακόπιτα που είχα φάει πριν δυο ώρες. Και έτσι ξεκινήσαμε και τους εμετούς. Στα καλά καθούμενα δηλαδή.

Και να ήξερα από πριν τί θα μου έφερνε αναγούλες, καλά θα ήταν. Τώρα όμως μια χαρά μου φαίνονται όλα (εκτός αυτών μου με έχουν ανακατώσει μέχρι τώρα) και αφού τα φάω κάνω ώρες να τα χωνέψω, ρεύομαι σαν το γουρούνι και νιώθω και καλύτερα από πάνω. Και τελικά –αν είμαι τυχερή – τα βγάζω όλα και ησυχάζω πια!

Τα αγαπημένα μου φαγητά με εκδικούνται! Δεν μπορώ να φάω με τίποτα τζατζίκι. Τζατζίκι που εγώ το έτρωγα με όλα. Μόνο με τα γλυκά δεν το δοκίμασα, κατά τα άλλα με όλα τζατζίκι. Αμ και η σπανακόπιτα; Και μάλιστα της πεθεράς μου που από τότε που ήμασταν φοιτητές, κάθε φορά που ανεβαίναμε Αγγλία από διακοπές στα σπίτια μας, έβαζε στο Μάκη και σπανακόπιτα για να έχουμε να φάμε την πρώτη μέρα. Και πόσο μου αρέσει από τότε αυτή η σπανακόπιτα μέχρι που ήρθε η μέρα να την βγάλω κι αυτή στην τουαλέτα. Ένα από τα ίδια με τα ντολμαδάκια της πεθεράς μου. Ολόκληρη κατσαρόλα μας έφερνε τώρα που είμαι έγκυος να τρώμε ωραίο φαγάκι και σε ένα βαζάκι τζατζίκι από δίπλα. Ο πεθερός τα τύλιγε ένα ένα μικρά μικρά. Αρχικά η χαρά του παιδιού, μέχρι που κι αυτά κατέληξαν στην τουαλέτα.  Κάποια στιγμή είπα να σταματήσω να τρώω τα φαγητά που μου αρέσουν πολύ μπας και μου μείνει και κανένα φαγητό να μου αρέσει μέχρι το τέλος αυτής της εγκυμοσύνης. Μακαρόνια με τυρί και πιπέρι. Αυτά είναι τα μόνα σίγουρα μέχρι τώρα. Μακαρόνια με τυρί και πιπέρι και μια χωριάτικη από δίπλα!

Read Full Post »

Μήνας Δεύτερος… Καρδούλα!

Πόσο; Τρία χιλιάρικα ευρώ παρακαλώ. Τόσο στοιχίζει να γεννήσεις σε ιδιωτική κλινική τη σήμερον ημέρα. Σε εξάκλινο ή τετράκλινο και αν δεν χρειαστείς πολλά πολλά. Για μονόκλινο δεν το συζητάμε βεβαίως. Και αν πάθεις και κάτι σοβαρό – ο Θεός να φυλάει – σε τρέχουν σε κρατικό νοσοκομείο γιατί αυτοί δεν θέλουν τέτοια στην κλινική τους.

«Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Έχω κι άλλα να κάνω με τόσα λεφτά. Όλο το δωμάτιο του μωρού μπορώ να φτιάξω με τόσα χρήματα!»

«Να ρωτήσουμε τη Μαρία (δεν μιλάμε για τη δική μου φιλενάδα τώρα, απλά Μαρίες στην Ελλάδα ουκ ολίγες) λοιπόν που γέννησε στο ΕΛΕΝΑ να μας πει πόσο ήταν και πώς της φάνηκε. Να μας συστήσει και το γιατρό της».

Έκανα όπως μου είπε ο Μάκης. Πήρα την παλιά του συμμαθήτρια. Μου είπε τα καλύτερα και για τον γιατρό και για το ΕΛΕΝΑ. Τρία παιδιά έχει κάνει. Το καθένα σε διαφορετική κλινική. Τα πρώτα δύο σε ιδιωτικές και το τρίτο στο ΕΛΕΝΑ. Της άρεσε παραπάνω το τελευταίο για πολλά και διάφορα.

Το πήραμε απόφαση. Κλείσαμε ραντεβού μετά από δύο εβδομάδες στον καινούργιο γιατρό. Οι μέρες πέρασαν σχετικά γρήγορα αυτή τη φορά αν και δεν δουλεύω πλέον. Από εγκυμοσύνη δεν έχω καταλάβει τίποτα ιδιαίτερο μέχρι στιγμής παρά μόνο ακόμα χειρότερη δυσκοιλιότητα από ό,τι πριν, βραδυπεψία – και μπόλικη φροντίδα από τον Μάκη.

Read Full Post »

Μήνας πρώτος… Ο πρώτος υπέρηχος!

Δευτέρα σήμερα και μετά την δουλειά είναι να πάρω τηλέφωνο στη γυναικολόγο μου να πάω για εξέταση. Πρώτος υπέρηχος. Ίσως κάτι δούμε που να μας συγκινήσει. Κάτι που να μας κάνει να καταλάβουμε πως θα γίνουμε γονείς! Στη δουλειά λέω πως είμαι έγκυος και δείχνουν χαρούμενοι. Ούτως ή άλλως σε μια εβδομάδα θα φύγω από κει και σε κανένα μήνα θα ξεκινήσω άλλη δουλειά. Θα πρέπει να το πω στους επόμενους ότι είμαι έγκυος και ελπίζω να μην δημιουργηθεί πρόβλημα. Ούτως ή άλλως με Τ.Ε.Β.Ε. θα είμαι, οπότε τίποτα το ιδιαίτερο γι αυτούς εκτός της άδειας που θα πρέπει να πάρω όταν γεννήσω.

Ήρθε το απόγευμα και χεράκι-χεράκι με τον Μάκη πάμε στη γυναικολόγο. Έρχεται η σειρά μου, οπότε με ρωτάει πόσες μέρες καθυστέρησης έχω.

«Τρεις μόνο, αλλά έκανα δύο τεστ και βγήκαν θετικά»

«Α, τότε δεν ξέρω αν θα φαίνεται τίποτα στον υπέρηχο. Μετά τις οκτώ μέρες φαίνεται κάτι. Έλα κάτσε όμως να δούμε μήπως και…»

Έκατσα (ξάπλωσα δηλαδή) κάπως απογοητευμένη. Το πήρα απόφαση πως σήμερα δεν θα ζούσαμε τη συγκινητική σκηνή που βλέπουμε στα έργα. Ο άντρας δεν θα έπιανε το χέρι της γυναίκας και δεν θα κοιταζόντουσαν με βουρκωμένα μάτια αμέσως μετά την θέαση του παιδιού τους στην οθόνη του υπέρηχου.

«Λοιπόν αυτό που βλέπω εδώ είναι ότι το ενδομήτριό σου είναι πολύ παχύ. Αυτό συμβαίνει λίγο πριν να έχουμε την περίοδο μας, αλλά αυτό είναι ακόμα πιο παχύ. Έχει πάχος εγκυμοσύνης. Εφόσον μου λες πως βγήκαν και δύο θετικά τεστ, τότε 99,9% είσαι έγκυος».

«Μάλιστα. Οπότε το 100% πότε να έρθουμε να το μάθουμε;»

«Θα μου ξανάρθεις την ερχόμενη Δευτέρα για να είμαστε σίγουροι ότι θα φαίνεται, εντάξει;»

«Εντάξει».

«Μέχρι τότε, να έχεις υπόψη σου πως το πρώτο τρίμηνο δεν κάνουμε καθόλου σεξ και αργότερα μόνο αν δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, κι αυτό με προφύλαξη. Προσέχουμε τη διατροφή μας, αν καπνίζεις το ξεχνάς, δεν πίνουμε αλκοόλ, δεν κάνουμε βαριές δουλειές (σκούπα, τίναγμα χαλιών, σήκωμα βαριών αντικειμένων, κ.ο.κ) και ξεκινάς να παίρνεις φυλλικό οξύ και μαγνήσιο. Ασβέστιο και σίδηρο, μετά τις αιματολογικές εξετάσεις που θα κάνουμε. Κατά τα άλλα σαν και πρώτα.»

Read Full Post »

Μήνας πρώτος! Τεστ… Θετικό!!!

Τώρα, είναι θετικό αυτό το τεστ ή μας δουλεύει; Ξαναπιάνω τις οδηγίες χρήσεως στα χέρια μου και αρχίζω να ξαναδιαβάζω. «Οι δύο γραμμές μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα μεταξύ τους, αλλά αυτό δεν έχει σημασία». Δηλαδή θετικό είναι! Απίστευτο! Από την πρώτη; Ωχ και λεφτά δεν έχουμεεεε! Μα καλά, είμαι έγκυος; Τι θα πει ο Μάκης; Πω, πω…!

Αποφασίζω να αφήσω το τεστ με τις οδηγίες πάνω στο κρεβάτι και φωνάζω τον Μάκη στο δωμάτιο. Τον κατευθύνω στο κρεβάτι για να το δει και να καταλάβει μόνος του.

«Τ’ είναι αυτό;»

«Σαν τι σου φαίνεται;» Ταυτόχρονα χαχανίζω, όπως κάθε φορά που έχω ένταση…

Ο Μάκης με κοιτάει πιστεύοντας ότι του κάνω πλάκα. Και πώς να μην το πιστεύει; Πριν ένα δεκαπενθήμερο με εικοσαήμερο, 27 Απριλίου που ήταν τα γενέθλια μου, ζήτησα για δώρο να προσπαθήσουμε για μωρό εκείνες τις μέρες (που ήταν και οι γόνιμες μου όπως και του είπα). Στο κάτω κάτω πόσες πιθανότητες έχουμε; Ένα μικρό 20% όλο κι όλο. Η αρχική του απάντηση ήταν ένα «δεν υπάρχει περίπτωση», αλλά όταν ξέρεις, προετοιμάζεσαι και ανάλογα. Το είχα ζητήσει ένα μήνα πριν, οπότε με το πολύ το μπίρι μπίρι, μέχρι να φτάσουν τα γενέθλια το είχε πια χωνέψει (μπορεί να έψαξε και στο internet τις πιθανότητες για να είναι σίγουρος). Τέσσερις μέρες μετά επισκέφτηκα το φαρμακείο και αγόρασα ένα τεστ εγκυμοσύνης που ανιχνεύει εγκυμοσύνη ακόμα και πέντε μέρες μετά τη σύλληψη. Πήρα το διπλό, γιατί ποτέ δεν ξέρεις (πάντως, ούτως ή άλλως συμφέρει). Περίμενα 2 ολόκληρες μέρες μέχρι να κάνω το πρώτο τεστ. Αρνητικόν! Ε, τι περίμενα κι εγώ από την πρώτη; Απογοήτευση… Δεν είπα τίποτα στον Μάκη.

Read Full Post »

Ξεκινάμε!

Εδώ και καιρό (πολύ καιρό δηλαδή) έχω στα  folders του υπολογιστή μου ένα ημερολόγιο. Το ξεκίνησα λίγο μετά από την ημέρα που έμαθα οτι είμαι έγκυος με το πρώτο μου παιδί (τον Γιώργο, ο οποίος γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2007). Ό,τι μου συνέβαινε, ό,τι σκεφτόμουν και ό,τι ένιωθα, όλα είναι καταγραμμένα μέσα σ’ αυτό το ημερολόγιο. Πώς περνούσαν οι μέρες, η αγωνία του κάθε υπέρηχου, η πορεία της δουλειάς μας, η νέα μας καθημερινότητα… Όλα αποτυπώνονται φυσικά και αβίαστα εκεί μέσα. Δεν έκανα καμιά προσπάθεια τροποποίησης  των βιωμάτων της περιόδου εκείνης. Ό,τι γράφτηκε, γράφτηκε!

Τώρα, σιγά γιγά θα αρχίσουν να αραδιάζονται και εδώ μέσα. Γιατί, τελικά, όταν γράφεις κάτι, αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν το μοιράζεσαι με άλλους και συζητάς γι αυτά.

Λοιπόν, ξεκινάμε!

Read Full Post »