Οι δύσκολες ώρες ξεκίνησαν αρχικά με βραδυπεψία, η οποία μετά απο πολλά ρεψίματα κατέληγε σε ανακατωσούρα, όση σόδα και να έπινα. Ένα φρούτο μπορεί να έτρωγα και να ένιωθα το στομάχι μου βαρύ για πέντε ώρες. Και ένα απόγευμα, εκεί που πήγαινα στη κουζίνα να μιλήσω στον Μάκη, μου ήρθε ξαφνική και ανεξήγητη τάση για φυγή προς την τουαλέτα και «απελευθέρωση» απ’ τη σπανακόπιτα που είχα φάει πριν δυο ώρες. Και έτσι ξεκινήσαμε και τους εμετούς. Στα καλά καθούμενα δηλαδή.
Και να ήξερα από πριν τί θα μου έφερνε αναγούλες, καλά θα ήταν. Τώρα όμως μια χαρά μου φαίνονται όλα (εκτός αυτών μου με έχουν ανακατώσει μέχρι τώρα) και αφού τα φάω κάνω ώρες να τα χωνέψω, ρεύομαι σαν το γουρούνι και νιώθω και καλύτερα από πάνω. Και τελικά –αν είμαι τυχερή – τα βγάζω όλα και ησυχάζω πια!
Τα αγαπημένα μου φαγητά με εκδικούνται! Δεν μπορώ να φάω με τίποτα τζατζίκι. Τζατζίκι που εγώ το έτρωγα με όλα. Μόνο με τα γλυκά δεν το δοκίμασα, κατά τα άλλα με όλα τζατζίκι. Αμ και η σπανακόπιτα; Και μάλιστα της πεθεράς μου που από τότε που ήμασταν φοιτητές, κάθε φορά που ανεβαίναμε Αγγλία από διακοπές στα σπίτια μας, έβαζε στο Μάκη και σπανακόπιτα για να έχουμε να φάμε την πρώτη μέρα. Και πόσο μου αρέσει από τότε αυτή η σπανακόπιτα μέχρι που ήρθε η μέρα να την βγάλω κι αυτή στην τουαλέτα. Ένα από τα ίδια με τα ντολμαδάκια της πεθεράς μου. Ολόκληρη κατσαρόλα μας έφερνε τώρα που είμαι έγκυος να τρώμε ωραίο φαγάκι και σε ένα βαζάκι τζατζίκι από δίπλα. Ο πεθερός τα τύλιγε ένα ένα μικρά μικρά. Αρχικά η χαρά του παιδιού, μέχρι που κι αυτά κατέληξαν στην τουαλέτα. Κάποια στιγμή είπα να σταματήσω να τρώω τα φαγητά που μου αρέσουν πολύ μπας και μου μείνει και κανένα φαγητό να μου αρέσει μέχρι το τέλος αυτής της εγκυμοσύνης. Μακαρόνια με τυρί και πιπέρι. Αυτά είναι τα μόνα σίγουρα μέχρι τώρα. Μακαρόνια με τυρί και πιπέρι και μια χωριάτικη από δίπλα!
Test Θετικον 