Δευτέρα επτά Αυγούστου σήμερα. Η πρώτη δουλειά που έκανα με το που σηκώθηκα ήταν να πάρω τον γιατρό μου τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού για τέλος της εβδομάδας. Καλά, δεν ήταν η πρώτη μου δουλειά. Η πρώτη ήταν να πάω στο μπάνιο. Η δεύτερη δουλειά μου, να φάω τις τρείς κουταλιές All-Bran με λίγο γάλα. Από τότε που ξεκίνησα αυτό το πρωινό, τέρμα τα υπόθετα γλυκερίνης για την δυσκοιλιότητα μου. Γιατρεύτηκα! Κάθε, μα κάθε μέρα πλέον, εκτός από μια φορά και αυτό γιατί δεν είχα φάει το πρωί. Η τρίτη δουλειά μου ήταν όντως να πάρω τον γιατρό τηλέφωνο.
«Γιατρέ, η Λυδία είμαι. Μου είχατε πει αυτή την εβδομάδα να έρθω για να κάνουμε το Α’ τεστ».
«Ωραία, να έρθεις τότε».
«Θα μπορούσε να μπει και ο άντρας μου στον υπέρηχο αυτή τη φόρα;»
«Αχ, τι με ρωτάς και εγώ τρέχω από το πρωί;»
«Θέλουμε να το δει και ο Μάκης μια φορά, γιατρέ!» Είναι τόσο συνηθισμένοι οι γιατροί σε όλη την διαδικασία που ξεχνάνε ότι για μάς είναι τόσο σημαντικό όλο αυτό;
«Το πρωί δεν γίνεται!»
«Να έρθουμε το απόγευμα τότε;»
«Άντε αν θέλει να το δει να έρθετε το απόγευμα».
«Ευχαριστώ γιατρέ, γεια σας».
Έκλεισα το τηλέφωνο λίγο νευριασμένη με τον γιατρό. Μου μιλάει απότομα πάντα στο τηλέφωνο αλλά και από κοντά δεν σου δίνει το περιθώριο να ρωτήσεις όσα θες γιατί φοβάσαι πως θα σου την πει. Αναρωτιέμαι πόσο άνετα θα νιώθω να πονάω και να το δείχνω τη μέρα που θα με ξεγεννάει…
Όλοι, μα όλοι; Όλοι λένε ότι θα κάνουμε κορίτσι. Κανένας δεν μας έχει πει ότι θα κάνουμε αγόρι! Φτάσαμε στη φάση που όλοι μας λένε (αφού μυρίσουν τα νύχια τους) το φύλο του μωρού. Πλάκα έχει, δε λέω και δε παραπονιέμαι, ειδικά αφού το φύλο που διαλέγουν είναι αυτό που θέλω κι εγώ. Το ξέρω, το ξέρω! Γερό να είναι κι ό,τι να ‘ναι, και τον τελευταίο καιρό που με έχει πιάσει και ένα άγχος για το αν θα είναι όλα καλά, ακόμη παραπάνω, αλλά όλοι έχουν μια προτίμηση. Η δικιά μου είναι για κορίτσι. Σε ό,τι μαγαζί με μπεμπέ και να πας, τα περισσότερα και ομορφότερα ρούχα και αξεσουάρ είναι κοριτσίστικα. Έχουν βγάλει πλέον και αρκετά αγορίστικα, αλλά και πάλι κερδίζουν τα κοριτσίστικα. Δεν το λέω εγώ, είναι μια πραγματικότητα. Φορεματάκια, μίνι φουστίτσες, ζακετούλες (με κέντημα και χωρίς), παντελονάκια, παπουτσάκια, τσιμπιδάκια, τσαντούλες, κι άλλα τσιμπιδάκια, κι άλλες φουστίτσες, κι άλλα, κι άλλα…! Μια μέρα θέλω κι εγώ να αγοράσω τέτοια κοριτσίστικα αξεσουάρ για το μωρό μου, και θα το προτιμούσα να ήταν σ’ αυτό το μωρό. Ναι το παραδέχομαι ότι θέλω κορίτσι. Θέλω ένα κορίτσι σίγουρα και αν είναι το πρώτο μωρό, θα μας βγάλει από το «άγχος» για το δεύτερο.
Μέχρι στιγμής πάντως, ό,τι όνειρο έχω δει με μωρό αφορά αγοράκι. Δεν ξέρω αν είναι σημαδιακό, προφητικό ή απλά είναι για να προετοιμαστώ ψυχολογικά (όπως μου λέει ο Μάκης), για το ότι μπορεί να είναι αγόρι. Στα όνειρα, ευτυχώς, καλή μάνα φαίνομαι να είμαι με το αγοράκι μου. Τις προάλλες είδα στον ύπνο μου ότι είχε πυρετό το μωρό και επειδή ήταν πολύ ψηλός ο πυρετός (40,5) γεμίσαμε την μπανιέρα με δροσερό νερό, και αφού του έβγαλα τα ρουχαλάκια του –μπλε φορμούλα με μπλε μακό μπλουζάκι με γαλάζιες ρίγες και ασορτί καλτσούλες (σε περίπτωση που δεν καταλάβαινα ότι επρόκειτο για αγόρι μάλλον θα είχα αχρωματοψία), μπήκα στην μπανιέρα και ο Μάκης μου έδωσε το μωρό. Το πήρα στην αγκαλιά μου και άρχισα να το βρέχω με το νερό και να το τρίβω. Μετά από λίγο ήταν πια δροσερό και με κοιτούσε με τα μεγάλα του μπλε μάτια και το κοιτούσα κι εγώ που είχε βρεγμένες τις βλεφαρίδες του και ήταν τονισμένα τα χαρακτηριστικά του. Εκείνη την στιγμή θυμάμαι πως ένιωσα να το αγαπώ πολύ αυτό το μωρό και το φιλούσα στο βρεγμένο του κεφαλάκι. Καλά τα πήγα για μάνα με άρρωστο παιδί πάντως…
Φτάνοντας η μέρα του υπερήχου, το μεσημέρι κοιμάμαι για να περάσει η ώρα πιο γρήγορα (κόλπο που το συνηθίζω για να είμαι ειλικρινής). Κάνω μπάνιο, ετοιμαζόμαστε και στις έξι και κάτι ξεκινάμε. Σε όλη τη διαδρομή είμαι χαρούμενη και κάνω σαν την χαζοχαρούμενη, τραγουδώντας, χτυπώντας παλαμάκια και άλλα εντυπωσιακά και πανέμορφα κόλπα. Σε λίγη ώρα πολύ πιθανόν να μάθουμε το φύλο του μωρού!
«Θα μάθουμε τι είναι το μωρό μας σήμερα βρε! Cool δεν θα είναι; Θέλω να πάμε σε ένα μπεμπέ μαγαζί μετά να πάρουμε ένα ρουχαλάκι ρόζ ή γαλάζιο! Χεχε!»
«Εγώ ξέρεις τι λέω;»
«Τι;»
«Ότι ο γιατρός δεν θα μπορεί να το δει σήμερα».
«Γιατί βρε να μην μπορεί; Έ, και να μην το δει τώρα! Εγώ θα φταίω αν σε λέω γρουσούζη μετά;»
«Δεν θα είμαι γρουσούζης, προφήτης θα είμαι!»
«Καλά, ας μη μας πει τι είναι κι αν δεν σε λέω εγώ γρουσούζη να με φτύσεις!»
Test Θετικον 